Zyndranowa od najdawniejszych czasów była zamieszkiwana przez Łemków, których kultura wyróżnia się na tle innych grup etnicznych żyjących w Karpatach. Prezentacją typowych przejawów tej kultury zajmuje się Muzeum Kultury Łemkowskiej, w którym znajduje się wystawa etnograficzno-historyczna i eksponaty upamiętniające operacje wojskowe z czasów II wojny światowej.

Zyndranowa to miejscowość położona w samym sercu Beskidu Niskiego, u stóp głównego grzbietu Karpat, około 2 km od Przełęczy Dukielskiej. Jej historia sięga okresu przed 1399 r. Podczas obu wojen odniosła wiele zniszczeń. Niegdyś była uznawana za stolicę Łemkowszczyzny wschodniej.

W 1897 r. we wsi wzniesiono greckokatolicką cerkiew na planie krzyża, o architekturze nawiązującej do budownictwa huculskiego. Przetrwała ona obie wojny światowe, ale nie uniknęła poważnych zniszczeń. Władze obiecały Łemkom powracającym z wysiedlenia pozwolenie na budowę nowej świątyni. Obietnica nie została dotrzymana i przez ponad 20 lat nabożeństwa odbywały się w tzw. domu gromadzkim. Dopiero w 1985 r. zbudowano nową, murowaną prawosławną cerkiew św. Mikołaja należącą do miejscowej parafii. Była to pierwsza świątynia zbudowana na terenach zamieszkałych przez Łemków po II wojnie światowej.

Muzeum Kultury Łemkowskiej

Skansen powstał w 1968 r. z inicjatywy rdzennego mieszkańca Zyndranowej, Teodora Gocza. Przyświecał mu cel zachowania kultury Łemków zamieszkujących te tereny do 1947 r. Jednym z najbardziej interesujących obiektów jest dom mieszkalny pochodzący z 1860 r., w którym zgromadzono wiele pamiątek z Łemkowszczyzny. Nie zabrakło tu także stajni, spichlerza, kapliczki, cygańskiego warsztatu kowalskiego, wiatraka, studni i chaty żydowskiej. W skansenie można zobaczyć również ekspozycję prezentującą przedmioty z walk, które przetoczyły się przez te tereny pod koniec II wojny światowej (operacja dukielsko-preszowska).